ارتقای سرزندگی فضای شهری بر مبنای الگوی رفتاری (نمونه موردی سبزه میدان زنجان)

چکیده فضاهای شهری از مهمترین عناصر تشکیل دهنده شهرها محسوب شده که محلی برای رخداد فعالیت های روزمره زندگی و نیز برقراری تعاملات اجتماعی شهروندان به شمار می روند. ساختار و شرایط حاکم بر این فضاها به بیانی معرف وضعیت عمومی شهرها بوده و می توان کیفیت عمومی مجموعه فضاهای شهری را به کیفیت زندگی در سراسر شهر تعمیم داد. بنابراین تلاش در جهت افزایش معیارهای مطلوبیت محیطی این فضاها در حرفه طراحی شهری از اهمیت زیادی برخوردار است. یکی از این معیارها، سرزندگی فضاهای شهری بوده که شاید در نگاه کلی به شهر بتوان آن را معادل با سرزندگی شهری دانست. با توجه به آنکه معیار یاد شده ارتباط نزدیکی با شهروندان دارد، نمی توان آن را لزوما از طریق مولفه های کالبدی تامین نمود و لازم است علاوه بر دانسته های مرتبط با موضوع طراحی کالبدی فضاهای شهری، به چگونگی رفتار شهروندان در فضاهای شهری نیز توجه خاصی مبذول داشت. به بیان دیگر، لازم است دانش طراحی شهری در تلفیق با رشته نسبتا جدید روان شناسی محیطی قرار گیرد تا از این طریق بتوان با سهولت و دقت بیشتری به هدف نهایی برنامه ریزی و طراحی شهری یعنی افزایش کیفیت زندگی در شهرها نائل گردید. پژوهش حاضر در این راستا شکل گرفته و با تاکید بر نظریه قرارگاه های رفتاری تلاشی است در جهت ارزیابی تلفیق کارکردی طراحی محیط کالبدی و الگوهای رفتاری در ارتقای سرزندگی فضاهای شهری.